در مبحث برندینگ به موضوعات و عوامل زیادی باید توجه کرد. نخستین مسئله، کیفیت محصول و تداوم آن است.
کالاهای کارخانه‌ای به‌طور معمول بروشور مشخصی دارند و براساس استاندارد معینی تولید می‌شوند، اما کالاهای معدنی، از این قاعده مستثنا هستند و این شرایط را ندارند، بنابراین هیچ کسی نمی‌تواند تعهد دهد که این کالا تغییرات کیفیتی محدود نداشته باشد.معدن، مشابه کارخانه یک کار صنعتی به شمار می‌رود و یک موهبت خدادادی است که دست طبیعت در آن دخیل است.
بنابراین در معدنکاری، تداوم کیفیت یکی از مسائل پرچالش به شمار می‌آید. فعالیت‌های معدنی ایران از ۲۰ سال گذشته توسعه جدی پیدا کرده، البته در دوران تحریم به علت محدودیت در واردات ماشین‌آلات، ابزارآلات و قطعات خارجی و همچنین فناوری‌های نو، توسعه این بخش محدود شد.
بنابراین چون فعالیت معدنی توسعه‌یافته‌ای نداشتیم انتظار تداوم تولیدات معدنی با کیفیت نمی‌توان داشت. درحالی که کیفیت ازجمله موضوعاتی است که به طور جدی در برندینگ مطرح است تا ذهنیت مثبتی که درباره فرش دستباف و زعفران ایرانی مطرح است، در حوزه معدن نیز مطرح شود.مسئله دیگر درباره برخی از سودجویان است که در طول ۱۰ سال گذشته و با بهبود بازار برخی از موادمعدنی در جهان و مطرح شدن برخی صنایع معدنی در ایران، سرمایه‌گذاری‌هایی در این حوزه داشتند و به این بازار ورود کردند، در حالی که هیچ گونه تعهدی بر کیفیت تولیدات مواد معدنی نداشتند و با هماهنگی برخی شرکت‌های بازرسی و پس از فروش، محموله‌هایی بی‌کیفیت با سودهای هنگفت از این بازار خارج شدند.
* کیوان جعفری‌طهرانی
رئیس امور بین‌الملل انجمن تولیدکنندگان و صادرکنندگان سنگ‌آهن ایران
منبع: روزنامه صمت
