در هفته ای که گذشت، سیاست های محرک دولت چین به عنوان یک عامل مثبت در بازار فلزات آهنی عمل کرد.
در کنار این سیاست ها، انعطاف پذیری بخش های پایین دستی چین باعث حمایت قیمت فلزات آهنی بود. اگرچه به دلیل مسائل ژئوپلیتیک و نگرانی ها در مورد تغییرات نرخ بهره آمریکا، در نیمه دوم هفته شاهد نوساناتی بودیم.
با وجود افزایش تدریجی درجه حرارت دما در چین، مصرف واقعی فولاد تنها اندکی کاهش داشت. همچنین با ادامه تولید محتاطانه کارخانه‌های فولاد، میزان موجودی انبار فولاد به روند کاهشی خود ادامه داد که عامل حمایتی قیمت بود.
از سوی دیگر میلگرد به دلیل سیاست های بهبود بازار املاک، بیش از HRC افزایش قیمت داشت. اگرچه پیش بینی می‌شود این افزایش قیمت در کوتاه مدت پایدار نباشد چرا که فصل off-peak صنایع زیرساختی و کاهش تقاضا در پیش روست.
در هفته گذشته روند تولید بین کارخانه های کوچک و بزرگ متفاوت بود. در کارخانه های کوچک افزایش تولید و کارخانه های بزرگ کاهش تولید داشتیم. در نتیجه افزایش قیمت قراضه نسبت به سایر مواد خام اولیه قابل توجه بود.
تولید فلزات گرم پس از 7 هفته متوالی کاهش یافت. این روند با از سر گیری سریع واحد های کک سازی همراه بود که موجب کاهش قیمت شد.
اگرچه موجودی انبار سنگ آهن در بیشترین میزان خود در سال قرار داشت، اما قیمت در برابر افت مقاوت نشان داد. استراتژی تامین محتاطانه کارخانه ها همراه تخلیه کارآمد در بنادر، موجب محدودیت افرایش قیمت portside بود. در مقابل قیمت seaborne، با امید بهبود تقاضا در هفته های آینده افزایش داشت.
در نهایت پیش بینی می شود بازار فلزات آهنی با نوسانات زیادی همراه باشد که ناشی از احساسات مثبت بازار و یا به دلیل ضعیف بودن نشانه های تقاضای فولاد رخ خواهد داد.
فصل کاهش تقاضای صنایع پایین دستی، افزایش تولید واحدهای تولید فولاد رو تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث افزایش نگرانی ها پیرامون تولید واحدهای کوچک و بزرگ می شود. البته این کاهش تولید، کاهش فشار بر بازار مواد خام اولیه را در پی دارد.
