کیوام جعفری طهرانی تحلیلگر بازار آهن و فولاد به اطلاعات بورس گفت: طبق شیوه نامه جدید قیمت گذاری محصولات فولادی، فشار حداکثری به فولادسازان وارد می شود و باعث توسعه سودآوری در بخش شرکت های سنگ آهنی می شود. سنگ آهنی ها که تولیدکننده بالادستی هستند، همیشه اعتراض داشتند قیمت گذاری دستوری بر اساس ضریبی از شمش فولاد خوزستان که برای کنسانتره 16 درصد، برای گندله 21 درصد و آهن اسفتجی حدود 50 درصد است، مبنایی بر اساس قیمت جهانی ندارد. این ادعا درست است زیرا شاهدیم که قیمت جهانی بر اساس فوب بنادر ایران و یا CFR چین حدود 60 الی 70 درصد بالاتر از فروش داخلی است. بنابراین همواره صحبت از افزایش ضرایب است. به همین دلیل گفت و گو های متعددی در کمیسیون معدن و صنایع معدنی اتاق بازرگانی ایران با تشکل های مختلف این حوزه صورت گرفت که در نهایت توافقی حاصل نشد. بنابراین چون قیمت فولاد بر اساس قیمت نرمال جهانی به فروش می رفت (که به دلیل شرایط تحریم 2 تا 3 درصد ارزانتر فروش انجام می دادیم)، مشکل دیگری دخیل نبود.
این موضوع به نفع صنایع پایین دستی است، اما فولاد سازان ضرر می کنند، زیرا قیمت گذاری بر اساس 80 درصد نرخ cis صورت می گیرد که البته آن هم مرجع درستی نیست. این مبنا باید بر اساس قیمت های کشف شده در جنوب شرق آسیا باشد که بازار هدف صادراتی ایران است و قیمت های بهتری نسبت به cis دارد. از طرف دیگر وقتی می گوید 80 درصد، به معنی این است که به جای صادرات بیلت، باید 80 درصد زیر قیمت cis به نورد کار بفروشند و در نهایت محصولی تولید می شود که این محصول نهایی را فرضا می خواهند به عراق صادر کند. عراق برای واردات میلگرد 90 دلار عوارض قرار داده است، در نتیجه به جای 460 دلار، 370 دلار به فروش می رسد که در نهایت نورد کار هم در هر تن 10 تا 15 دلار بیشتر سود نمی کند، در حالی که گمرکات عراق از این موضوع، سود 90 دلار می برند. در کشورهای جنوب شرق آسیا، این عوارض تا 25 درصد هم می رسد. بنابراین وقتی که محصول را ارزان به نوردکار می فروشیم، سود اضافه از جیب فولاد ساز می رود. بنابراین سود آنچنانی نداریم و در واقع سود آن به مبادی گمرکی کشورهای هدف صادراتی می رود.
واقعیت این قضیه این است که اگر قوانین اشتباه وضع شوند، صدمات غیرقابل جبرانی ایجاد می کند. اگر فرض کنیم 3 ضلع مثلث شامل فولاد سازها، سنگ آهنی (محصولات بالادستی) و در نهایت در ضلع پایین نوردکارها (محصولات پایین دستی) را داریم، رابط این مثلث متساوی الاضلاع، فولادسازها هستند که باید فاصله آنها را کم کنیم تا منافع تمام طرف های تولید تامین شود، اما این قانون باعث افزایش فاصله بین اضلاع این مثلث می شود.