در سال‌های گذشته صادرات فولاد از چین در جایگاه بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد خام جهان به امریکا به عنوان بزرگ‌ترین مصرف‌کننده فولاد کاسته شده است.
البته چین چندسالی می‌شود که سیاست کاهش صادرات فولاد را درپیش گرفته است. این کشور بیشترین صادرات فولاد را در سال‌های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ میلادی (۱۳۹۱ و ۱۳۹۲ خورشیدی) داشته و رقم صادرات آن در آن سال‌ها حدود ۱۰۰ تا ۱۱۰میلیون تن برای هر سال بوده است. پس از سال ۲۰۱۳ میلادی صادرات فولاد چین سال به سال کاهش پیدا کرد تا اینکه در سال گذشته (۲۰۱۸) به ۷۰میلیون تن رسید. این رقم نیز رو به کاهش می‌رود چون چین تمایل به مصرف داخلی فولاد دارد و از تمایلش به صادرات به‌تدریج کاسته می‌شود. به عبارتی دیگر چین در صادرات فولاد امریکا دست به نوعی خودتحریمی زده است. علاوه بر این پیامدهای جنگ تجاری هم در کاهش صادرات از چین به امریکا موثر بوده است. ترامپ به دنبال امتیازگیری است و فولاد ابزار خوبی برای این کار به شمار می‌آید. در جنگ تجاری امریکا با ترکیه عوارض واردات فولاد برای ترکیه تعیین شده بود و ترامپ به‌شرطی این عوارض را برداشت که ترکیه بر واردات بیلت از ایران عوارض قرار دهد، در نتیجه این اتفاق است که در دو ماه گذشته بر واردات بیلت ایران به ترکیه عوارض ۲۵درصدی وضع شده و ورود بیلت ایران به ترکیه در تنگنا قرار گرفته است. با این حال اگر چین هم مایل به عرضه فولاد به امریکا باشد، ترامپ شخصی نیست که در برابر واردات فولاد به چین انعطاف نشان دهد چون فولاد خط قرمز ترامپ است.
ازاین‌رو، کاهش صادرات فولاد چین به امریکا هم برآمده از سیاست چین مبتنی بر کاهش صادرات فولاد است و هم به دلیل تنش‌هایی که از جنگ تجاری برمی‌آید و رابطه این دو را تخریب می‌کند. این رویه دست‌کم تا پایان دوره نخست ریاست جمهوری ترامپ ادامه خواهد داشت. با این حال در صورت پیروزی ترامپ در انتخابات بعدی ریاست جمهوری امریکا پیش‌بینی نمی‌شود این رویه در ۴ سال دوم ریاست جمهوری او نیز ادامه پیدا کند چون تمام فشارهایی که ترامپ بر جهان وارد می‌کند برای این است که ۴ سال دیگر نیز رئیس‌جمهوری امریکا بماند و اگر بار دیگر در این سمت بماند، رویه‌اش معتدل‌تر می‌شود.
کیوان جعفری‌طهرانی / تحلیلگر ارشد بازارهای بین‌الملل فولاد و سنگ‌آهن
منبع: روزنامه روزگار معدن